υπερβατήριος

-ον, Α

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε υπέρβαση, σε διάβαση

2. (σχετικά με θυσία) αυτός που γίνεται για την υπέρβαση, για τη διάβαση («τὰ ὑπερβατήρια θύειν», Πολύαιν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερβαίνω (πρβλ. ὑπέρβασις) + κατάλ. -τήριος (πρβλ. ἐμ-βα-τήριος)].